Elektrownia „Stalowa Wola” S.A. zlokalizowana jest w południowo – wschodniej części Polski na obrzeżu miasta Stalowa Wola, zamieszkałego przez około 80 tysięcy mieszkańców i oddalonego o 70 km od miasta Rzeszów. Elektrownia rozpoczęła działalność w maju 1939 r. Została wybudowana w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego - początkowo dla potrzeb Zakładów Południowych powstających w tym samym czasie (obecnej Huty Stalowa Wola). Składała się wówczas z czterech kotłów rusztowych OR-45 i dwóch turbin o mocy po 20 MW. Na początku lat pięćdziesiątych została rozbudowana o trzy kotły OP-100, turbinę kondensacyjną o mocy 35 MW i turbinę przeciwprężną o mocy 10 MW. Elektrownia I została całkowicie zlikwidowana w 2003 r.
Pod koniec lat pięćdziesiątych wybudowana została Elektrownia II, składająca się z czterech kotłów pyłowych OP-130 i dwóch turbin kondensacyjnych o mocy po 50 MW. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Elektrownia ta została przebudowana dla potrzeb ciepłownictwa, głównie w celu bezzwrotnego podgrzewu wody do podziemnego wytopu siarki w pobliskiej kopalni w Jeziórku. Wymieniono turbiny z kondensacyjnych na ciepłownicze 7 UC 60 i 7 UP 40, a następnie wybudowano dodatkowo dwa kotły wodne WP 70 i WP 120. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych wybudowano dwa bloki energetyczne o mocy osiągalnej po 125 MW każdy. Ta część Elektrowni, nazwana Elektrownią III, klasyfikuje Elektrownię Stalowa Wola w grupie elektrowni systemowych.
Początkowo Elektrownia funkcjonowała samodzielnie, a następnie w ramach Zakładów Energetycznych Okręgu Wschodniego w Radomiu. Od roku 1989 Elektrownia stała się samodzielnym Przedsiębiorstwem Państwowym. Natomiast od 1 października 1996 roku Elektrownia „Stalowa Wola” S.A. funkcjonowała jako Jednoosobowa Spółka Akcyjna Skarbu Państwa.
W maju 2007 r. Skarb Państwa wniósł aportem akcje Elektrowni do TAURON Polska Energia S.A. w Katowicach. | 
